SÝYAH DÜNYA
Bana gözlerini gönderme mektuplarýnda can,

Mavilere alýþýk deðilim ben.

Yýllar var ki siyah bir yalnýzlýk büyür þiirlerimde.

Her þeyim karadýr benim, kaderim gibi.

Kaç mevsim ki, zifir bir gece uzar gider;

Hiç sabah olmaz gözlerimde...



Bana gülüþlerini gönderme mektuplarýnda can,

Yýllar var ki, bu kalem sevinçleri hiç yazmadý.

Gamzelerini anlatamam kýrýk dökük mýsralarýmda,

Dertle bütünledim ben kendimi söylemiþtim.

Ne zaman gülmeye kalksam biraz buruksu,

Tebessümler en ufak olur dudaklarýmda...



Bana sevilerini gönderme mektuplarýnda can ,

Sevmeyi unutmuþum kaç zamandýr beceremem.

Bir sevda yorgunuyum ben ezik þarkýlarda,

Iþýl Iþýl caddelerde gece yarýsýyým.

Ne zaman mavilere sarsam kendimi kýrýk bir hevesle,

Geç kalmýþlýðým çýkar hep karþýma...



Bana gözlerini gönderme mektuplarýnda can,

Göndereceksen bari saçlarýný gönder.

Siyahlara aþinayým ,yýllardýr, söylemiþtim.

Her þeyim karadýr,benim ,gözlerim gibi

Siyahlardan bir dünya kurmuþum kendime

Çiçeklerim siyahtýr, siyahtýr þiirlerim...
  


Vur da Öyle Git

İdam mahkumunun söz hakkı vardır
Bari son arzumu sor da öyle git
Arının çiçekte göz hakkı vardır
Bir buse için dur da öyle git

Madem gidiyorsun bura son durak
Ne adres, ne mektup, ne resim bırak
Kendinden bir parça bir cisim bırak
Saçından birkaç tel ver de öyle git

Ardımdan bir damla yaş dökeceksen
Adımı andıkça ah ah çekeceksen
Kabrime bir gonca gül dikeceksen
Ne olur yaşatma vur da öyle git

Hem yıllarca oyna gönül sahnemde
Hem perdeyi kapat en mutlu demde
Sitem oklarına hedef sinemde
Açtığın yarayı sar da öyle git

Pişmanlık duyarda dönersen geri
Gel de gör aşkından kalan eseri
Seyret ateşinin düştüğü yeri
Hasretin zulmünü gör de öyle git 
  

                        SEVİ ŞİİRİ   

Ben senin en çok sesini sevdim
 Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

Ben senin en çok davranışlarını sevdim
Güçsüze merhametini, zalime direnişini
Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Tüm çocuklara kanat geren anneliğini
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...